بررسی رابطه اندازه شرکت با بازده،ریسک سیستماتیک و نسبتهای سودآوری در بورس اوراق بهادار تهران

مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای حداقل نرخ بازده مورد انتظار را با ریسک سیستماتیک مرتبط می سازد. این مدل بیان می کند که حداقل نرخ بازده مورد انتظار یک دارایی تابعی از دو جزء نرخ بازده بدون ریسک و صرف ریسک است. آزمون های انجام شده بر روی این مدل، علاوه بر ایجاد مدل های توسعه یافته قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای، منجر به ارائه مدل های جدید نیز شده است. یکی از معروف ترین این مدل ها، مدل سه عاملی فاما و فرنچ می باشد. فاما و فرنچ در این مدل سه عامل بازار، اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار را به عنوان متغیر های توجیه بازده معرفی می کنند. در این تحقیق عامل اندازه شرکت (ارزش بازار) به عنوان متغیر مستقل انتخاب شده و رابطه آن با ریسک و بازده بررسی گردیده است. علاوه بر این رابطه اندازه با نسبت های سودآوری نیز مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق پاسخ به این سوال است که شرکت های بزرگ برای سرمایه گذاری مناسب ترند یا شرکت های کوچک؟ آیا شرکت های بزرگ در سودآوری موفق ترند یا شرکت های کوچک؟ بدین منظور تعداد 112 شرکت از شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران به عنوان نمونه انتخاب شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار eviews استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیات حاکی از تایید رابطه مثبت اندازه با ریسک و نسبت های سودآوری می باشد. در این تحقیق، رابطه اندازه و بازده تایید نشده است.